Cześć!
Nie przedłużając..
DAVOS
Na Światowym Forum Ekonomicznym w Davos duży nacisk położono na wpływ sztucznej inteligencji – między innymi na edukację młodego pokolenia. Entuzjastycznie wypowiadano się na temat prywatnych korepetycji, które odgrywają istotną rolę w edukacji, a na które nie każda rodzina może sobie pozwolić. Teraz będą mogły być prowadzone przez wirtualnych nauczycieli, w oparciu o program nauczania obowiązujący w państwie. Panował także ogólny optymizm co do potencjału AI, a obawy, jakoby nowa technologia miała pozbawić ludzi miejsc ich dotychczasowej pracy, starano się studzić. Sformułowany został wniosek, iż to nie AI zabierze ludziom pracę, ale inni ludzie – Ci, którzy wiedzą, jak z AI korzystać.
Z kolei Sam Altman, dyrektor generalny OpenAI, uważa, iż uczenie maszynowe owszem, zmieni światowy rynek – ale będzie mogło wykonywać bardziej żmudne i powtarzalne czynności, a my, człowieki, będziemy mieli więcej czasu na wprowadzanie w życie swoich kreatywnych pomysłów. Mówi także, że dzięki temu ogólna produktywność ludzi będzie tylko rosła, a AI nigdy nie zastąpi ludzkiej troski o siebie nawzajem.
Będziemy zatem mieli więcej czasu na troski i przemyślenia, np. o stale pogłębiających się nierównościach (segue, wiem). Trend ten ma miejsce już od długiego czasu, choć proces ten może nabrać tempa, gdy AI na dobre zadomowi się w gospodarce – ostrzega MFW. Sytuacja może dotyczyć nawet 40% miejsce pracy, spośród 60%, na które wpływ ma mieć AI. Także zawody wymagające wysokich kwalifikacji mogą być narażone na spadki płac czy redukcje wśród załogi.
Hadi Partovi, założyciel i dyrektor generalny Code.org, miał powiedzieć: “Obietnicą sztucznej inteligencji jest spersonalizowane uczenie się”. Według niego, spersonalizowany sposób nauczania powinien być bardzo efektywny; może na przykład dostarczać przykłady, na przytaczane w toku nauki tematy, oparte na zainteresowaniach uczniów – dużo przyjemniej i wydajniej uczymy się, kiedy temat jest dla nas interesujący, tak jak małe dzieci chętniej angażują się i uczą poprzez zabawę. Dla mnie kolejną, nie wspomnianą wówczas zaletą, jest to, iż korepetycje mogą odbywać się w godzinach, kiedy umysł jednostki jest najefektywniejszy. Osobiście dużo wydajniej pracuję późnym popołudniem czy nawet w nocy, a rześkie poranki, choć są dla mnie przyjemne, to najchętniej przesiedziałbym je na balkonie czy w warsztacie, udzielając się jakiemuś hobby.
Nie wiem jak temat rozwija się w polskim szkolnictwie (choć się domyślam), ale bazując na wypowiedzi Al Falasi, ministra edukacji Zjednoczonych Emiratów Arabskich, położony będzie nacisk na krytyczne myślenie i umiejętność kwestionowania informacji dostarczonych przez chatboty. W szkołach położonych na Półwyspie Arabskim uczniowie mają za zadanie korzystać z ChatGPT, a następnie proszeni są o zakwestionowanie uzyskanych odpowiedzi.
„Moderator Nzinga Qunta, prezenter w South African Broadcasting Corp., podsumował trzy ważne kwestie, które pojawiły się podczas panelu. Uczenie się sztucznej inteligencji wykracza poza salę lekcyjną i nie jest definiowane przez wiek ani nawet przestrzeń fizyczną; musimy zachować czujność, aby wyeliminować stronniczość w gromadzeniu danych; a co być może najważniejsze, krytyczne myślenie jest niezbędne do oceny sztucznej inteligencji.”
Pozostając w kontynentalnej Europie…
Tak, pamiętam o Cyprze, Malcie i Irlandii, lecz tak pasowało mi sformułowanie. Ale, Komisja Europejska, wezwana przez Parlament Europejski, który to 17 stycznia przyjął specjalną rezolucję, ma od teraz wdrożyć instrumenty mające chronić artystów muzycznych przed efektami działania sztucznej inteligencji. Przy okazji rozwiązany ma być także problem sprawiedliwego podziału przychodów ze streamingu muzyki. Przychodów, które to według UE często omijają europejskich twórców, a giganci pokroju Spotify stosują algorytmy promujące artystów spoza naszego regionu. Jednocześnie w przyjętej rezolucji Parlament Europejski oczekuje, że platformy będą oznaczały utwory stworzone przez AI, gdyż dotychczas nie jest to wykonywane w należyty sposób. Oprócz tego sami twórcy mieliby dostawać informacje na temat wykorzystania ich dzieł przez sztuczną inteligencję.
ChatGPT w medycynie, ale inaczej
AI w służbie medycznej to nie tylko modele językowe mające za zadanie rozpoznawać wczesne fazy nowotworów, diagnozować epilepsję czy analizować wyniki kolonoskopii w poszukiwaniu znamion rozwoju raka jelita grubego. To także wsparcie lekarza w kontakcie z pacjentem. Doktor Harvey Castro, lekarz ostrego dyżuru, integruje technologię sztucznej inteligencji ze swoją praktyką lekarską w formie objaśnień dla pacjentów; stara się w zrozumiały dla amatora sposób opowiedzieć o tajnikach swojej pracy, aktualnym stanie zdrowia, wskazać możliwe przyczyny zdiagnozowanej choroby jak i np. potencjalne konsekwencje. Jako przykład podaje pacjenta z dalekiego kraju, któremu temat przedstawia w sposób lepiej przyswajalny, oparty na przykładach z jego otoczenia, których sam lekarz nie zna.
Ćwierkacz-e
Ame… wróć, Japońscy naukowcy, zainteresowali się życiem swoich ptaków. Brzmi nie najlepiej, ale rozwijając; mówimy o biologgerach podróżujących wraz z upierzonymi stworzeniami w celu lepszego poznania ich prawdziwych, dzikich zachowań. Oczywiście, pomysł obserwacji dziko żyjących zwierząt nie jest niczym odkrywczym, przynajmniej zaglądając setki lat wstecz, aczkolwiek dziś może być on napędzany, werble; zgadliście – sztuczną inteligencją. Gdzie ma ona swoje zastosowanie? Urządzenie, składające się z zespołu czujników (trójosiowy czujnik przyspieszenia, czujnika ciśnienia wody, czujnik temperatury, magnetometr oraz luminometr), modułu GPS oraz kamery, przymocowane do rzeczonego ptaka, zużywa znaczną ilość energii jak na mocno ograniczoną możliwość jej magazynowania (ptak mały, pobór kamery – duży). Na bieżąco zatem analizowane są sygnały wysyłane przez czujniki, a ich charakterystyka analizowana w, hehe, locie. Kamera pozostaje wyłączona do czasu wystąpienia szeregu czynników, wskazujących chociażby na ostre nurkowanie do wody w celu znalezienia pożywienia.
W całym procesie wykorzystywana jest metoda Isolation forest, która, jak mówi autor, Takuya Maekawa, jest dosyć złożona obliczeniowo i wymagała stworzenia dwóch lasów izolacyjnych: pierwszy, oryginalny, posłużył do wytrenowania mniejszego. W efekcie detektor jest na tyle energooszczędny, że pozwolił (w liczbie 18 założonych egzemplarzy) na zdobycie 205 godzin materiału badawczego, siedemdziesięciu sześciu filmów, każdy trwający po 5 minut. Naukowcom wystarczyło to na ujawnienie nowych aspektów potrząsania głową i żerowania ptaków.
Życzę Wam wszystkim fajnego zakończenia weekendu i przyzwoitego tygodnia! 🙂